Angkor w dosłownym tłumaczeniu oznacza „Stolica”. Między IX a XII wiekiem, w tej części Azji powstawała stolica Imperium Khmerskiego. Był to okres największego rozkwitu architektury, sztuki i cywilizacji khmerskiej. W czasach największej świetności Angkor zamieszkiwało ponad milion osób, a khmerscy królowie panowali nad znacznym obszarem Laosu, Tajlandii i Wietnamu.
Angkor usytuowany jest w dżungli, mury świątyń porośnięte są bluszczem, dodatkowo potężne drzewa wrastają w kamienne budowle eksponując zwiedzającym siłę natury.
Budowle Angkoru mają charakter sakralny, zdobienia na murach odzwierciedlają trend religijny panujący w danym okresie, od hinduizmu po buddyzm. W czasie dominacji danej religii zmianom ulegały zdobienia świątyń, oddające cześć Shivie i Buddzie. Motywem dominującym w zależności od świątyni są: absary, czyli niebiańskie tancerki wzorowane na damach z królewskiego haremu, sceny z bitew lub ogromne posągi buddy. Kompleks Świątyń Angkor został odkryty w 1860 roku przez francuskiego podróżnika.
Na powierzchni ponad 200 km kwadratowych znajduje się ponad 200 świątyń. Najludniejsza stolica ówczesnego świata. Obiekt wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Z takimi oraz innymi określeniami spotkałem się w przewodnikach, ciekawość rosła w miarę wyczekiwania wschodu słońca nad Angkor Wat, słynnego z większości zdjęć z tego rejonu – to na koniec, zaczniemy od buddyjskiej świątyni Banteay Kdei, z przełomu XII i XIII wieku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz